Zmarł Józef Ujda, znany stalowowolski kardiolog

Dr n. med. Józef Ujda urodził się 8 września 1931 r. we wsi Brandwica koło Stalowej Woli w rodzinie chłopskiej. Ukończył w roku 1955 studia medyczne na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Lublinie.

Pierwszą pracę podjął w II Klinice Chorób Wewnętrznych AM w Lublinie, gdzie opublikował 20 prac naukowych i otworzył przewód doktorski oraz uzyskał specjalizację z chorób wewnętrznych. W roku 1960 powrócił w rodzinne strony, obejmując stanowisko Ordynatora Oddziału Wewnętrznego w nowopowstałym Szpitalu Kolejowym w Rozwadowie. W ciągu 11 lat pracy rozwinął i ukształtował nowoczesny jak na ówczesne czasy oddział. Tu też ukończył pracę doktorską.

Od roku 1971 piastował stanowisko Ordynatora Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala Miejskiego w Stalowej Woli. Działając z wielkim entuzjazmem i poświęceniem reorganizuje oddział, czyniąc go wiodącą placówką w rejonie. Wdraża pionierskie rozwiązania i metody leczenia. Inicjuje m.in. powstanie pierwszej sali intensywnej terapii w rejonie. Jako jeden z pierwszych w Polsce rozpoczyna stosowanie kardiowersji, defibrylacji stymulacji serca. Rozpoczyna badania endoskopowe. Wdraża nowoczesne leczenie i rehabilitację w zawale serca. Jako jeden z pierwszych w rejonie uzyskuje specjalizację z kardiologii. W roku 1973 zostaje mianowany Specjalistą Wojewódzkim ds. Kardiologii na terenie ówczesnego województwa rzeszowskiego. Po reformie administracyjnej zostaje Specjalistą Wojewódzkim ds. Interny i Kardiologii oraz Przewodniczącym Zespołu Specjalistów Wojewódzkich dla województwa tarnobrzeskiego.

Tworzy od podstaw Oddział Kardiologiczny w szpitalu w Stalowej Woli, pełniący do reformy administracyjnej rolę oddziału wojewódzkiego dla woj. tarnobrzeskiego. Po jego inauguracji w 1989 roku zostaje pierwszym ordynatorem, pełniąc tę funkcję do przejścia na emeryturę w roku 1997. Oddział staje się nowoczesną, znaną i cenioną w kraju placówką, stosującą nowoczesną diagnostykę i leczenie. Do roku 2003 pracuje w przyszpitalnej Przychodni Poradni Kardiologicznej.

W dorobku naukowym posiada 26 prac opublikowanych w medycznych czasopismach naukowych i pracę doktorską. Wieloletni wykładowca i egzaminator na kursach specjalizacyjnych dla lekarzy. Przewodniczył komisjom egzaminacyjnym, przed którymi I stopień specjalizacji w zakresie chorób wewnętrznych uzyskało 220 lekarzy. Opiekun i kierownik specjalizacji licznego grona lekarzy, z których 41 uzyskało I, a 22 II stopień specjalizacji w zakresie chorób wewnętrznych. Ponadto umożliwił specjalizacje w kardiologii ośmiu, a w innych podspecjalnościach internistycznych - siedmiu lekarzom. Prowadził szkolenia, praktyki studenckie, staże podyplomowe i specjalizacyjne w zakresie chorób wewnętrznych i kardiologii oraz liczne kursy doskonalące dla lekarzy i pielęgniarek. Z wielkim zaangażowaniem motywował lokalne środowisko medyczne do doskonalenia zawodowego.

Członek Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Towarzystwa Internistów Polskich, Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Wyróżniony odznaczeniami państwowymi (Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi,), samorządowymi (Zasłużony dla Województwa Tarnobrzeskiego, Zasłużony dla Miasta Stalowa Wola) i resortowymi (Bene Meritus, Gloria Medicinae, Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia, Zasłużony dla Polskiego Towarzystwa Lekarskiego).

Mocno zaangażowany w pracę społeczną, członek Stowarzyszenia Lekarzy Katolickich, był Konfratrem Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Rozwadowie. Jako jeden z nielicznych ordynatorów nie był nigdy członkiem PZPR.

Był wielkim autorytetem medycznym i moralnym, wznoszącym się ponad podziały społeczne i polityczne. Posiadał autentyczną umiejętność mądrego przywództwa, dawania osobistego przykładu, motywowania współpracowników, moralnej konsekwencji i poświęcenia. Powszechnie słynął z kultury, dobroci, opanowania i najszerzej pojmowanej mądrości.

Nie tylko rodzina poniosła niepowetowaną stratę po odejściu Wspaniałego Człowieka.