Zmarł Stanisław Wesołowski - stuletni emerytowany nauczyciel ze Stalowej Woli

Urodził się w Kamieńsku w powiecie piotrkowskim w województwie łódzkim. W czasie pierwszej wojny światowej ojciec pana Stanisława podlegający mobilizacji został ewakuowany wraz z rodziną z Lublina do Rosji. Wyjechali do rodziny matki do Sankt Petersburga. Ojciec Piotr, po krótkim okresie pracy w Zakładach Naftowych Nobla, został zmobilizowany. Jego miejsce w zakładzie zajęła matka Fanciszka. W Petersburgu przebywali od 1915 roku. Jesienią 1918 roku wrócili do Polski.

WYWIEZIONY NA ROBOTY

Ojciec, komisarz Policji Państwowej Komendy Powiatowej zginął śmiercią tragiczną w 1935 roku w Opocznie, w wieku pięćdziesięciu lat. Był Kierownikiem Brygady Wydziału Śledczego w Łodzi. Od tej pory matka zajmowała się domem i wychowaniem czwórki dzieci. Stanisław był najstarszy.

Stanisław w roku 1932 ukończył Wydział Mechaniczny Państwowej Szkoły Włókienniczej w Łodzi i uzyskał tytuł mechanika. Potem skończył Wydział Mechaniczny Politechniki Łódzkiej jako inżynier mechanik, specjalność obróbka metali. Po odbyciu służby wojskowej, gdzie uzyskał stopień podporucznika, w latach 1934-1938 pracował w Starachowickich Zakładach Górniczych jako planista i kontroler,

STARSZY KONSTRUKTOR

Jego dwaj bracia zginęli podczas wojny. Pan Stanisław trafia do powstających Zakładów Południowych czyli obecnej Huty Stalowa Wola w 1938 roku. Pracuje jako kontroler, frezer, szlifierz. W roku 1944 został na rok wywieziony na roboty przymusowe do Stahlwerke Braunschweig Wattenstadt w Hannoverze. Po wyzwoleniu do roku 1949 pracuje w Zakładach Niskiego Napięcia w Łodzi jako kierownik kontroli i kierownik obróbki mechanicznej.

Wraca do Stalowej Woli i do roku 1954 pracuje w hucie jako starszy konstruktor. Wykonał około 1750 rysunków, skonstruował przyrząd do nacinania zębów kół ślimakowych, wózek do transportu tokarek, wykonał konstrukcję przyczepy do przewozu długich materiałów.

TECHNIKUM MECHANICZNE

Rozpoczyna współpracę z Politechniką Krakowską jako wykładowca przedmiotu technologia produkcji wielkoseryjnej oraz konsultant prac dyplomowych, w ramach Terenowego Studium Wieczorowego Wydziału Mechaniki. Od roku 1954 zostaje nauczycielem w Technikum Mechanicznym przy ulicy Hutniczej. Przeszedł na emeryturę w roku 1971, ale nadal pracował na pół etatu jako starszy konstruktor w Warsztatach Szkolnych do roku 1980.