Heimkehr - kłamstwo i przykład propagandy systemów totalirtarnych

Jestem wstrząśnięta - powiedziała nam radomianka. - Ten zbrodniczy system nie może się już powtórzyć.

(fot. Barbara Koś)

- mówił we wtorek Resursie Obywatelskiej profesor doktor habilitowany Eugeniusz Cezary Król przed projekcją filmu "Heimkehr" ("Powrót do ojczyzny"). - Jest doskonałym przykładem, jak można zohydzić wizerunek wroga w propagandzie systemów totalitarnych.

Film "Heimkehr" ("Powrót do ojczyzny") to propagandowy film fabularny z 1941 roku, przedstawiający rzekome prześladowania mniejszości niemieckiej w przedwojennej Polsce. Nakręcony przez Niemców z udziałem, między innymi, polskich aktorów, jest uznawany powszechnie za skrajnie prymitywne i zarazem brutalne świadectwo nazistowskiej propagandy.

Rozpowszechnianie tego filmu jest zakazane, gdyż zawiera treści propagujące faszyzm. Dlatego projekcje odbywają się pod naukową opieką profesora Eugeniusza Cezarego Króla, historyka i politologa, znawcy zagadnień hitleryzmu.

Także w Resursie nakreślił historię powstania “Heimkehr", podkreślając jego propagandowe podłoże oraz cele, jakie chciało uzyskać ministerstwo Propagandy III Rzeszy wydając na tą produkcję ogromne pieniądze.

Podstawowym celem propagandowym filmu “Heimkehr", którego pomysłodawcą był Josef Goebbels, było uzasadnienie agresji na Polskę w 1939 roku i ukazanie Polaków, jako “robactwa", a polskości, jako “podczłowieczeństwa".

Akcja filmu “Heimkher" rozgrywająca się w Łucku na Wołyniu wśród mieszkającej tam od lat niemieckiej kolonii, jest od początku do końca kłamstwem.

Film zawiera sceny nieprawdziwe. Na przykład zranienie Niemca w polskim kinie o potem odmowę przyjęcia rannego do polskiego szpitala. Albo palenie książek z zamkniętej przez polskie władze niemieckiej szkoły.

Najbardziej kłamliwe są sceny w polskim więzieniu, w którym Polacy znęcają się nad niemieckimi więźniami. A już zupełnie absurdalną jest scena wyzwolenia uwięzionych Niemców z polskiego więzienia w Łucku przez niemiecką dywizję pancerną, bo przecież te tereny zaraz po wybuchu wojny zajęli Sowieci.

Film, jak podkreślił profesor Król, zrobiony jest właściwie i silnie oddziaływał na emocje widzów, którzy w naturalny sposób identyfikowali się z ofiarami. Widzowie w Westfalii czy Bawarii wzruszali się historią dobrych i zacnych rodaków mordowanych i prześladowanych przez polska tłuszczę.

Jaki jest sens ożywiania niemieckiej propagandówki, pełnej kłamstw, przepełnionej patologiczną nienawiścią w stosunku do Polaków i jadem?

-Żeby uzmysłowić sobie, jakie szkody może wyrządzić sztuka wykorzystana w służbie zbrodniczej propagandy -mówił profesor Król.- -Nie tylko hitlerowskiej ale każdej propagandy w systemie totalitarnym.

Podczas projekcji sala Resursy była pełna a oprócz młodzieży obejrzało film bardzo wielu dorosłych.

Wśród niech Bożena Winczewska, której w roku 1942 całą rodzinę zamordowali Niemcy.

- Jestem wstrząśnięta - powiedziała nam radomianka. - Ten zbrodniczy system nie może się już powtórzyć.

Film "Heimkehr" nakręciła ceniona wytwórni Wien Film, która wyznaczyła do tej roboty doświadczonego i utalentowanego reżysera Gustawa Ucicki. Główną rolę zagrała austriacka gwiazda Paula Wessely. Oprócz niej wystąpiło kilkunastu polskich aktorów a także aktorzy niemieccy i rosyjscy.

Ministerstwo Propagandy III Rzeszy zadbało o wyjątkowo szeroką dystrybucję filmu. Na specjalne seanse przychodziły jednostki wojskowe, szkoły, urzędy i fabryki. “Heimkehr pokazywano we Włoszech i Japonii. Nie skierowano go jednak do działających w Generalnej Guberni kin. Ten obraz nie mógł wzbudzić entuzjazmu Polaków. a jedynie prowokować do aktów agresji

Josef Goebbels był zachwycony “dziełem" kinematografii austriackiej. Nazwał “Heimkehr" najlepszym filmem XX wieku. Trudno się dziwić, bowiem według profesora Eugeniusza Króla “jest to najbardziej antypolski film w historii".