Bezcenne pamiątki po oddziale partyzanckim "Jędrusie" darem dla muzeum w Tarnobrzegu. Zobacz niezwykłą wystawę. Wideo i zdjęcia

Przekazany tarnobrzeskiemu muzeum zbiór pamiątek obejmuje kilkaset obiektów - dokumenty, fotografie, rzeczy osobiste Eugeniusza Dąbrowskiego (1923 – 1996), ucznia tarnobrzeskiego gimnazjum, harcerza, żołnierza i kronikarza oddziału partyzanckiego „Jędrusie”, autora wielu książek i artykułów m.in. „Gdy bój się skończy”, „Bez broni”, „Szlakiem Jędrusiów”, „Jędruś – legenda i rzeczywistość”.

- Jest to historii Polski zbiór bezcenny

- tak o spuściźnie mówi Tadeusz Zych, historyk i dyrektor Muzeum - Zamku Tarnowskich, gdzie część nowych nabytków prezentowana jest na wystawie „Świadek Historii w Muzeum. Archiwum Eugeniusza Dąbrowskiego w darze Jego Córek”.

Można na niej oglądać między innymi świadectwo maturalne Władysława Jasińskiego, list gończy wystawiony przez niemieckiego okupanta za „Jędrusiem”, zdjęcia Tarnobrzega i dokumenty z pierwszych miesięcy okupacji, zdjęcia „Odwetowców”, „Jędrusiów” oraz pamiątki po Eugeniuszu Dąbrowskim, w tym biżuteria patriotyczna wykonana przez niego w komunistycznym więzieniu w Kielcach.

Wystawa czynna jest do 12 listopada w Muzeum - Zamku Tarnowskich przy ulicy Sandomierskiej 27 w Tarnobrzegu.

Zobaczcie zdjęcia i wideo

Eugeniusz Dąbrowski ps. „Pliszka”, „Gienek”urodził się 15 maja 1923 w Bojanowie, zmarł 24 listopada 1996 we Wrocławiu - – żołnierz Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari. Podczas okupacji niemieckiej w 1941 roku był żołnierzem oddziału partyzanckiego „Jędrusie”, z którym brał udział w licznych akcjach dywersyjnych, m.in. w Opatowie (12 marca 1943 roku) i Mielcu (29 marca 1943). Za udział w akcji „Burza” został odznaczony Orderem Virtuti Militari”. Po przejściu frontu sowieckiego w okolicach Tarnobrzega brał udział w akcjach przeciwko reżimowi komunistycznemu. Był członkiem WiN i DSZ obwód tarnobrzeski oraz Biura Informacji i Propagandy (BIP) AK, używając pseudonimów „Pliszka” i „Gienek”. W maju 1946 aresztowany i skazany na 5 lat więzienia, po roku został zwolniony w wyniku amnestii. Zamieszkał następnie we Wrocławiu, gdzie pracował w NBP. Zmarł we Wrocławiu, został pochowany na cmentarzu w Tarnobrzegu.

"Jędrusie” – oddział partyzancki wywodzący się z lokalnej organizacji konspiracyjnej Odwet, działający w okresie od wiosny 1941 r. do końca wojny na ziemi kieleckiej i Podkarpaciu. Założycielem i pierwszym dowódcą „Jędrusiów” był Władysław Jasiński ps. „Jędruś”, twórca organizacji konspiracyjnej „Odwet” w Tarnobrzegu. Jego nazwa pochodziła od pseudonimu Jasińskiego, a ten od zdrobnienia imienia jego pięcioletniego synka. Grupa Jasińskiego dokonała wielu akcji, m.in. zajmując niemieckie transporty i magazyny żywności w Mielcu. Wykonywała także wyroki śmierci na konfidentach oraz najbardziej szkodliwych granatowych policjantach, wymierzali chłostę osobom szczególnie wysługującym się okupantowi, prowadzili szkolenie wojskowe. Prowadzili również działania charytatywne, polegające na niesieniu pomocy aresztowanym i ich rodzinom oraz organizowaniu sieci punktów wysyłkowych paczek żywnościowych dla polskich jeńców osadzonych w obozach niemieckich. 9 stycznia 1943 r. Władysław Jasiński zginął w walce z Niemcami w Trzciance. W październiku 1943 roku grupa została włączona do Armii Krajowej. "Jędrusie" działali do stycznia 1945 roku. Po zakończeniu II wojny światowej wielu członków oddziału dostało się w ręce NKWD i UB. Część została zesłana do sowieckich łagrów, część otrzymała długoletnie wyroki więzienia.