Cud w Rudzie Śląskiej

30-letnik górnik, przez niemal 5 dni odcięty na poziomie ponad 1000 metrów w Kopalni "Halemba", przeżył. Wczoraj ra-townicy wydobyli go na powierzchnię. To był cud - komentują. Trwa walka o życie innego górnika, zaginionego w kopalni "Sil-tech" w Zabrzu.

Ratownicy dotarli do 30-letniego Zbigniewa Nowaka, górnika-metaniarza, krótko przed godz. 7 rano w poniedziałek. To była 111. godzina prowadzonej bez przerwy akcji. Ku zaskoczeniu wszystkich uczestniczących w poszukiwaniach, górnik był wycieńczony, ale przytomny. O własnych siłach, przez wąski chodnik, przeczołgał się do ratowników. - Z pierwszej oceny wynika, że jest w stanie ogólnym dobrym. Jest potłuczony i wycieńczony, skarży się na ból brzucha - powiedział Zbigniew Madej, rzecznik kompanii węglowej, do której należy kopalnia "Halemba" w Rudzie Śląskiej.

Do mężczyzny udało się dotrzeć niespełna 2,5 godziny po tym, gdy ratownicy usłyszeli jego głos. Po kolejnych, dwóch godzinach, o 9.22 górnik wyjechał na powierzchnię. Na nadszybiu czekali m.in. na niego ojciec i teść. - Dzisiaj jest najważniejszy dzień w moim życiu. Czuję się tak, jak w dniu, kiedy Zbyszek się urodził. Po raz pierwszy mogę zapłakać ze szczęścia - powiedział ojciec górnika.

Największą podporą rodziny zaginionego górnika była - podczas oczekiwania na rezultaty akcji ratowniczej - jego pię-cioletnia córeczka. W chwilach zwątpienia jej zachowanie pomagało. - Ona cały czas tupała nogą i twierdziła, że tatuś żyje, że mamy nie płakać, nic nie mówić, bo tatuś żyje - mówiła żona Zbigniewa Nowaka. Wiadomość, że tata i mąż żyje obie przyjęły "jak tylko można to było przyjąć: z ogromną radością, ulgą, z płaczem, śmiechem, czymkolwiek tylko można było to przyjąć" - dodała. Gorąco dziękowała górnikom uczestniczącym w akcji za uratowanie męża.

Zbigniew Nowak przebywa w szpitalu w Sosnowcu. Jest cały czas przytomny. Wczoraj badania przeszedł na oddziale intensywnej terapii. - Nie ma żadnych zaburzeń układu odde-chowego i układu krążenia. Zaburzenia metaboliczne są mniejsze niż się spodziewaliśmy - powiedział ordynator oddziału dr Lech Krawczyk. Badania wykluczyły obrażenia wewnętrzne oraz uszkodzenia wzroku. Górnik ma natomiast ranę otwartą łokcia.

- To był cud - tak wydobycie żywego górnika, odciętego pod ziemią pięć dni temu po silnym tąpnięciu, komentowali wczoraj ratownicy. Według kierującego akcją Bogusława Wypycha, górnika uratowało to, że znalazł się w pobliżu pękniętej rury, przez którą przez cały czas dochodziło do niego powietrze. - To doświadczony górnik, wiedział jak się zachować w sytuacji zagrożenia - ocenił dyrektor kopalni "Halemba" Kazimierz Dąbrowa. Szczęśliwi ratownicy mówili, że nigdy nie tracą podczas akcji nadziei. - Zawsze akcję prowadzimy aż do końca - mówił Wypych. Tym razem był to koniec bardzo szczęśliwy.

Po nawiązaniu kontaktu z ratownikami Zbigniew Nowak poprosił o jabłko i wodę. Pod ziemią stracił poczucie czasu, myślał, że od zmiany, na której pracował, minęło niewiele godzin. Cieszył się, że zdąży złożyć życzenia żonie, która w czwartek obchodziła urodziny. Ratownicy nie powiedzieli mu od razu, że od wstrząsu minęło już 5 dni. Chodziło o to, by uratowany nie doznał szoku.

Lekarze z sosnowickiego szpitala im. św. Barbary oceniają jego stan na zadawalający.

Niecałe pół metra dzieliło wczoraj wieczorem ratowników od 37-letniego górnika zasypanego w niedzielę wieczorem skałami stropowymi w prywatnej kopalni "Siltech" w Zabrzu. Prawdopodobną przyczyną katastrofy była woda z pękniętego rurociągu, która mogła podmyć węgiel. Ratownicy próbują dotrzeć do zasypanego z dwóch stron. Górnik, według namiarów sygnału z jego lampki, był gdzieś pośrodku długiego na dziewięć metrów zawaliska. Czy przeżył, zależy od miejsca, w którym się znajdował w chwili zawalenia stropu na poziomie 380 metrów. W poniedziałek wieczorem akcja ratunkowa musiała zostać zawieszona. Konieczne było zabezpieczenie stropu, który w każdej chwili może runąć i zagraża ratownikom.

Nawet po siedmiu dniach

W historii polskiego górnictwa znane są inne przypadki odnalezienia żywego górnika po długich poszukiwaniach. Najsłynniejszy miał miejsce w marcu 1971 roku w kopalni "Rokit-nica" w Zabrzu. Jednego z zasypanych górników, Alojzego Piontka, wydobyto żywego na powierzchnię po siedmiu dniach akcji ratowniczej. To rekord, podawany często za przykład, że nigdy nie należy tracić nadziei.