Cukiernia usytuowana jest przy ulicy Małej 4, po wejściu do bramy na samym końcu podwórka. Gdy tam trafimy można poczuć się jak przed 100 laty, ale jak widać, ani właścicielowi, ani kupującym to nie przeszkadza. Do cukierni - mimo, że jest ukryta w podwórku klienci bez trudu trafiają. Ale trudno się temu dziwić - przez wielu smakoszy jest uważana jest za kultową.
Samo zwiedzenie tego miejsca może być sporym przeżyciem.
Właściciel, który skończył 75 lat z humorem opowiada, że ciężko pracuje w tym samym miejscu od 1954 roku, do pracy wstaje o... 2.30 w nocy, a czuje się jakby miał 30 lat.
Od kilkudziesięciu lat nie był na nic chory, nie jeździ na urlopy. Jak mówi - trzyma go praca. Wyroby są wypiekane w piwniczce, do której schodzi się po schodach, tutaj znajduje się serce tego niezwykłego biznesu. Zakład istnieje od 1937 roku, wcześniej była tu piekarnia.
- Wypieki to moja największa miłość, zacząłem je robić w wieku 14 lat u czeladnika Zychowicza, później doskonaliłem się u innych mistrzów i myślę, że dziś doszedłem do perfekcji - śmieje się.
Pan Zygmunt jest niezwykle pogodną osobą. - Do tego, żeby ciasto, bułeczki, stefanki, kajmaki, rożki orzechowe, serniki były najwyższej jakości potrzebne są dwie rzeczy, bardzo dobra receptura oraz dużo serca i spokoju wkładanego w ich wykonanie. Proszę spojrzeć u mnie na półeczkach jest mięta, pokrzywa, lipa, szałwia, a nie jakieś sztuczne, trujące składniki. W moich jagodziankach całe jagody wypełniają część bułki, w rożkach budyniowych jest sporo budyniu. Równie istotna jest etyka zawodowa i uczciwość, żeby nie truć ludzi. A to, że wypieki są tanie wynika z mojego ekonomicznego myślenia i ciągłego rozwoju. Pomieszczenia są moje własne, nie płacimy czynszu. Wszystko robimy sami z synem Darkiem, choć wyuczyliśmy czterdziestu czeladników.
Pan Zygmunt uważa, że ma w sobie tak dużo siły fizycznej i psychicznej, dlatego, że uprawiał kolarstwo, boks, a ponadto bardzo zwraca uwagę na to co je i na styl życia.
– Nigdy nie paliłem, nie piłem, no może jedno piwo w życiu, nie przepadam za wędliną, mięsem i kiełbasą, jem mało, lubię suchą bułkę zamoczoną w wodzie, a do picia kawę zbożową.
W cukierni na blachach leżą makowce i pączki, a on śmieje się, że w tłusty czwartek kolejka u niego dochodzi aż do Rynku.
Kielczanie kochają jego wypieki. Oprowadzając nas po pomieszczeniach opowiada nam o swoich licznych pasjach.
-Będąc pół roku w Kanadzie zabawiłem się detektywa, i pomogłem odkryć kilka naprawdę ciemnych spraw, potrafię niezwykle logicznie myśleć i łączyć fakty, bardzo interesuje mnie geografia, wiem gdzie każde państwo leży, jaki ma klimat, ile ludności, jaką religię. Wyznaję zasadę: bez Boga ni do proga, dlatego mimo gorszych okresów w biznesie, zawsze po porażce, kilka razy mnie okradziono umiałem się podnieść - opowiada pan Zygmunt.
Klienci, których zastajemy w cukierni mówią, że przychodzą tu regularnie, bo bułeczki przypominają im smaki dzieciństwa, takie jakie piekła babcia.
Na koniec rozmowy Zygmunt Pańszczyk mówi, że zawodu cukiernika nigdy nie zrezygnuje, będzie wypiekał do śmierci i jeden dzień dłużej, bo to daje mu największe spełnienie i radość.
POLECAMY RÓWNIEŻ:
Największy aquapark w regionie już na finiszu
Czy mógłbyś zostać handlowcem? Test | Ruszyła budowa wielkiej tężni solankowej w Busku |
Najbardziej absurdalne i najśmieszniejsze podatki | Ile zarabiają Polacy? Sprawdź, czy wiesz! |
Strefa Biznesu: Uwaga na chińskie platformy zakupowe
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
