Wszedł tylko po kolana… Już nie wypłynął - jak doszło do tragedii nad Wisłą?

Sławek nie umiał pływać, ale czwartkowe popołudnie postanowił spędzić nad wodą. Wspólnie z dwiema siostrami i ich rówieśniczką, przyjechali nad Wisłę. Była godzina 15.40. Młodzi ludzie przeszli przez most i zeszli na łachę wiślaną od strony Łążka (województwo świętokrzyskie).

- On biegł w wodzie po kolana. Wołał, że jest płytko. Nagle zapadł się w wodzie - relacjonowała policjantowi 14-letnia siostra. - Kilka razy wypłynął, wołał pomocy. Może gdybym weszła do wody, podała rękę to on by nie utonął…

INNYCH RATOWAŁ

Na miejsce, gdzie rozegrał się dramat, przyjechały ekipy ratownicze. Strażacy z Tarnobrzega i Sandomierza, karetki pogotowia z tych dwu miast, ratownicy WOPR.
Na miejsce dotarł też ojciec 17-latka. Mężczyzna przez ponad godzinę pływał, nurkował szukając ciała syna. Choć pewnie w głębi serca miał nadzieję, że znajdzie go żywego. Jak na ironię - sam kiedyś pracował jako ratownik Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, sam ratował życie ludzi, którzy tonęli.

- Mówiłem mu tyle razy, żeby nauczył się pływać, mówiłem tyle razy… - powtarzał wciąż ojciec chłopaka.

NIE ZNALEZIONO

Na wiślanej łasze pracownicy karetek pogotowia oczekiwały, spoglądając na zegarki. Z każdą minutą szanse na to, że uda się 17-latka odnaleźć i uratować, malały. Właściwie w ciągu kilku minut były zerowe. Ale czekali. Obok nich respiratory, defibrylatory i inny sprzęt. Ale kiedy minęły dwie godziny, ratownicy z Tarnobrzega wrócili do szpitala, podmienili ich koledzy z Sandomierza.

W tym samym czasie koryto rzeki w rejonie, gdzie nastolatek widziany był ostatni raz, przeszukiwali nurkowie ze straży pożarnej. WOPR-owcy pływając motorówką, sprawdzali bosakami i linami koryto. Nigdzie ani śladu.

- Będę go szukał, aż znajdę. Muszę go znaleźć - mówił ojciec chłopaka, patrząc w toń Wisły.

Szans na to, że chłopak może żyje, praktycznie już nie ma. Do wieczora, kiedy zamykaliśmy to wydanie gazety, poszukiwania ciała nie przyniosły skutku.