Znamy nazwiska osób nominowanych do tytułu Sandomierzanina Roku 2017

Piątkę nominowanych Klub Miłośników Sandomierza, organizator plebiscytu, wyłonił spośród kandydatur zgłoszonych przez mieszkańców miasta. W tym roku do tytułu „Sandomierzanin Roku 2017” zostali nominowali: Alicja Adamczyk, Andrzej Cebula, Wiesława Karczewska Grabias, Grażyna Milarska oraz Krzysztof Grabowski, producent 1 i 2 sezonu serialu telewizyjnego „Ojciec Mateusz”.

Podczas uroczystej gali zostanie także nadany tytuł "Nadziei Sandomierza", w młodzieżowej edycji plebiscytu. Kandydatów do tytułu "Nadzieja Sandomierza" zgłaszają szkoły średnie z terenu miasta. W tym roku pięć szkół zgłosiło swoich uczniów.
Plebiscyt Klubu Miłośników Sandomierza organizowany jest już po raz 18.

Krótka charakterystyka finalistów tytułu „Sandomierzanin Roku 2017

ALICJA ADAMCZYK
Alicja Adamczyk jest rodowitą sandomierzanką, absolwentką II LO w Sandomierzu i Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach – kierunek: Nauczanie początkowe i przedszkolne.
Jest nauczycielką z 25-letnim stażem pracy, działa w PTTK w Sandomierzu, była członkiem Zarządu Oddziału i Koła, jest przewodnikiem po naszym mieście, a także należy grupy teatralnej Metafora.
Od 20 lat pracuje w Przedszkolu nr 7. Jej pasją jest edukacja swoich wychowanków, związana z poznawaniem przez nich rodzinnego miasta i środowiska, w którym żyją, tak by Mała Ojczyzna i jej historia stały im się bliskie, by je fascynowały. Realizowała to przez organizowanie wycieczek po Sandomierzu dla dzieci, tematyczne prace plastyczne, zabawy, inscenizacje legend sandomierskich. By sprawdzić efektywność tej formy edukacyjnej, zorganizowała konkurs dla dzieci nt. Znajomości historii Sandomierza. Wysoki poziom wiedzy dzieci w tym zakresie potwierdził celowość prowadzenia tego kierunku edukacyjnego.
Z jej inicjatywy, wraz z dyrekcja przedszkola i kadrą pedagogiczną, opracowany został program: ”Edukacja regionalna 5-6-latków”.
Do udziału w realizacji tego programy pani Alicja zaprosiła pozostałe sandomierskie przedszkola, zapewniła dla nich pomoc przewodników PTTK oraz Chorągwi Rycerstwa Ziemi Sandomierskiej. W czasie realizacji tego przedsięwzięcia dzieci poznają historię Sandomierza w blokach tematycznych np. „Śladami króla Kazimierza”, „Śladami Królowej Jadwigi”, „Szwedzi w Sandomierzu – fakty historyczne”, „Legenda o Rycerzu Boboli”, „Historia i legendy o sandomierskich kościołach Św. Jakuba i Katedry”.
Efektywność pracy edukacyjnej sprawdzana jest w czasie podsumowujących konkursów, których motto brzmi: „Mam 7 lat a znam 1000-letnie dzieje swojego miasta”. Są one organizowane w sandomierskim zamku, biorą w nich udział dzieci ze wszystkich sandomierskich przedszkoli.

Z roku na rok stoją na wyższym poziomie, są bardzo barwne i ciekawe. Towarzyszy im różnego rodzaju inscenizacja. Dostarczają dzieciom niezapomnianych przeżyć.
Konkurs ten jest objęty honorowym patronatem Burmistrza Sandomierza i Świętokrzyskiego kuratora Oświaty, w bieżącym roku będzie obchodził 15-lecie istnienia, a dotąd uczestniczyło w w nim ponad 2000 dzieci.
Z inicjatywy Alicji Adamczyk od 13 lat dzieci z Przedszkola nr 7 uczestniczą w „Pieszym Rajdzie przedszkolaka”. Biorą w nim udział najstarsze grupy, prowadzony jest obrzeżami miasta. Poprzedzony jest spotkaniami w czasie, których dzieci dowiadują się czym jest rajd i jak się do niego przygotować. Motto rajdu brzmi: „ Lepiej poznawać otaczające nas piękno odmierzanymi krokami, niż czasem mierzonym przez szklany ekran”.

Przebyte w ciągu roku szkolnego kilometry podczas wycieczek i rajdu, predysponują przedszkolaki do do zdobycia Sandomierskiej Odznaki Regionalnej, ustanowionej przez Zarząd Oddziału PTTK, pierwszej odznaki turystycznej w życiu dziecka.
W dotychczasowych rajdach brało udział ponad 350 dzieci. Działania podejmowane przez Alicję Adamczyk są niezmiernie ważne, kształtują postawy najmłodszych, uczą odbierać historię, otaczającą rzeczywistość, rozwijają wrażliwość na piękno przyrody.

ANDRZEJ CEBULA
Andrzej Cebula ur. w Sandomierzu, jest regionalistą, przewodnikiem i instruktorem przewodnictwa, promotorem kultury i tradycji tzw. „Małych Ojczyzn”, prezesem Stowarzyszenia Sandomierska Strefa, współzałożycielem i redaktorem naczelnym lokalnego czasopisma „Sandomierska Strefa (ISSN 2084-3275), autorem kilkudziesięciu artykułów na temat historii ziemi sandomierskiej i tradycji jej mieszkańców oraz autorem wielu książek o tematyce regionalnej.

Andrzej Cebula od wielu lat interesuje się historią Ziemi Sandomierskiej, realizuje swoją pasję poznawania i krzewienia historii regionu. Od 1997 roku jest przewodnikiem świętokrzyskiego oddziału PTTK w Sandomierzu. Od 2009 roku jako instruktor przewodnictwa PTTK kształci młode pokolenie przewodników, ponadto jest członkiem Komisji Rewizyjnej Wojewódzkiego Porozumienia Oddziałów PTTK Regionu Świętokrzyskiego w Kielcach, odznaczonym Srebrną Odznaką PTTK.
Andrzej Cebula jest autorem wielu książek poświęconych tematyce regionalnej, w tym: pierwszej monografii swojej rodzinnej wsi, położonej w gminie Samborzec „Andruszkowice” (Sandomierz 2011), książki „Figury, krzyże i kapliczki w gminie Samborzec” (Sandomierz 2012), albumu (we współautorstwie) „Samborzeckie urokliwości” (Samborzec 2011), monografii wsi „Gorzyczany” (Sandomierz 2014), książki poświęconej wszystkim 28 miejscowościom w gminie Samborzec „Zarys historyczny miejscowości gminy Samborzec” (Sandomierz 2015), opracowania „Historia zmagań wojennych w 1809 roku. Bitwa Wrzawska”, w którym opisuje historię ciężkich walk o Sandomierz i skutki tej bitwy, 24 artykułów o regionie i historii miejscowości w gminie Samborzec, publikowanych na łamach „Tygodnika Nadwiślańskiego”.

W latach 2011-2013 pełnił funkcję prezesa Fundacji Kultury i Tradycji Europejskiej „Paradosi” w Sandomierzu, która w czasie swojej dwuletniej działalności zainicjowała i objęła patronatem wydanie, w serii Biblioteki Tradycji Sandomierskiej, przez
Wydawnictwo Armoryka, ponad 20 książek na temat historii, kultury, tradycji oraz życia mieszkańców Sandomierza i historycznej Sandomierszczyzny.

W 2013 i 2014 roku był nominowany do tytułu Człowieka Roku województwa świętokrzyskiego, a w 2015 roku został wyróżniony w XXVI edycji Konkursu o Nagrodę i Medal Zygmunta Glogera w Łomży.

KRZYSZTOF GRABOWSKI
Krzysztof Grabowski (ur. 29 maja 1953 w Olsztynie) – polski producent i reżyser filmowy i telewizyjny.
W 1977 ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego (filologia polska i filmoznawstwo), a w 1983 – reżyserię telewizyjno-filmową na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

Autor licznych filmów dokumentalnych i widowisk telewizyjnych realizowanych dla różnych europejskich producentów i stacji TV. Producent seriali, miniserii i filmów fabularnych. Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
Od 1996 roku kierował firmą Grupa Filmowa Baltmedia z Sopotu specjalizującą się w koprodukcjach międzynarodowych, produkcji wykonawczej oraz realizacji filmów na rynek polski. Od 2009 roku był członkiem Zarządu i producentem w firmie Baltmedia Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie. W listopadzie 2014 roku, po przejęciu spółki Baltmedia przez Profilm Sp. z o.o., zostaje prezesem Zarządu tej spółki, wchodzącej w skład holdingu medialnego ATM. Od 1 kwietnia 2016 roku, po wchłonięciu spółki Profilm przez holding ATM S.A., zostaje producentem w ATM Grupie.

Jest laureatem nagrody „Diamentowy Bilet”, przyznanej przez Zarząd Stowarzyszenia „Kina Polskie” dla najlepszego polskiego producenta w 2006 r., za rekordową frekwencję (ponad 2 miliony widzów) na filmie Jan Paweł II.
W 2008 r. był producentem 1 sezonu serialu telewizyjnego „Ojciec Mateusz”, a w 2009 r. sezonu 2. Ogromną zasługą Krzysztofa Grabowskiego jest promowanie Sandomierza poprzez zdjęcia plenerowe do tego popularnego, mającego rekordową oglądalność, filmowego serialu telewizyjnego. Zdjęcia te realizowane były, są (i nadal będą – do kolejnych serii) ze szczególną pieczołowitością w Sandomierzu – wspaniale popularyzując i promując nasz gród. Przepiękne ujęcia ciekawych, sandomierskich zabytków i zakątków stanowią ważny atut serialu. Pozytywnym efektem produkcji serialu w naszym mieście jest zwiększenie zainteresowania osób przyjezdnych Sandomierzem oraz znaczący wzrost ruchu turystycznego. Dzięki serialowi wzrosła renoma miasta i zainteresowanie nim mediów.

Krzysztof Grabowski, jako przedstawiciel całej ekipy realizatorów serialu, poprzez swe zasługi dla naszego miasta – z całą pewnością godny jest nominowania do uzyskania miana „Sandomierzanina Roku 2017”.

WIESŁAWA KARCZEWSKA – GRABIAS
Jest sandomierzanką, absolwentką „Marmolady”. Ukończyła studia polonistyczne w Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie, gdzie mieszka, pracuje, działa – jest min. prezeską Lubelskiego Stowarzyszenia Alzheimerowskiego.
Serdeczne związki z rodzinnym miastem eksponuje swymi książkami, ważnymi i istotnymi dla wspomnieniowego nurtu sandomierskiej literatury.

Pierwsza z nich, Wydobyte z niepamięci (2012) utrwala młodzieńczą pamięć, historie rodzinną, a także „krajobraz” społeczny ul. Piszczele, gdzie stoi dom w którym kształtowała swoją sandomierską tożsamość. To interesujący przyczynek dla poznania Sandomierza lat pięćdziesiątych-sześćdziesiątych ubiegłego wieku, scenerii codziennego życia, także dramatów rodzinnych, które niósł tamten czas (aresztowanie Ojca, żołnierza AK, proces, więzienie). Książka napisana z podziwu godnym „realizmem pamięci” dla szczegółów tworzących scenerię sandomierskiej codzienności, odtworzoną z pietyzmem i czułością. W tym nurcie mieści się także kolejna książka Pani Wiesławy, Powroty do Sandomierza (2015), raptularz z krótkich przyjazdów do rodzinnego miasta, spięty ramami „czasu kwitnących moreli”: 24 kwietnia 2014 – 10 kwietnia 2015. Krzysztof Burek pisał o tej książce na łamach „Zeszytów Sandomierskich” (nr. 43, s. 89): „Powroty do Sandomierza. Kolejne świadectwo zachwytu, wierności i wdzięczności temu, co nadwiślańskie miasto ofiaruje tym, którzy się tu urodzili, w jego aurze wzrastali, ponieśli na drogi świata pamięć sandomierskich dni, której nie potrafi skruszyć czas”. Wreszcie trzecia książka wydana w 2017 roku – dorocznego lauru Sandomierzanina Roku – Przetrwać czas nieludzki... Majdanek, Ravensbrǖck, Buchenwald, Taucha. Opowieść o Zofii Kołeckej Fugiel. To ważny przyczynek do ocalenia i utrwalenia martyrologicznego wątku losów sandomierzan w czasie okupacji niemieckiej. Ważny także z tego powodu, że mimo możliwości, jakie przyniósł nasz czas (dostępność archiwów, także niemieckich) brak wciąż kompetentnych, wspartych na miarodajnych źródłach, ujęć poświęconych okresowi okupacji niemieckiej w Sandomierzu, np. wciąż oczekujemy na oparte na miarodajnych źródłach opracowanie dotyczące tragicznej akcji gestapo w marcu 1942 r. wymierzonej w sandomierską inteligencję. Książka, skupiając się na jednostkowym sandomierskim losie — historii pani Zofii Kołeckiej Fuglowej, po wojnie wieloletniej, zapisanej głęboko w pamięci swych uczniów, nauczycielki w ,,Marmoladzie”, stanowi swoiste uogólnienie losów niemałej grupy sandomierzan więzionych w obozach III Rzeszy.

Skonstruowana została na podstawie przekazów rodzinnych, listów, obozowych grypsów, wspomnień częściowo spisanych po wojnie przez bohaterkę książki. Jej postać ukazana został na tle rodzinnej genealogii: ziemiańskiej rodziny wiernej w epoce zaborczej niepodległościowym, polskim tradycjom, także scenerii sandomierskich lat szkolnych: okresu kształtowania wrażliwości, patriotycznego etosu, któremu, w scenerii czterech obozów koncentracyjnych przyjdzie się zmierzyć – zwycięsko – z niemieckim misterium nieprawości. Trzy wspomniane książki, ujmują i utrwalają w przekonujący sposób różne motywy sandomierskiej historii, pisanej ludzkimi żywotami (także żywotem ich Autorki) pisarki, której wrażliwością twórczą zawładnął bez reszty Sandomierz.

GRAŻYNA MILARSKA
Grażyna Milarska – wychowanka Collegium Gostomianum, absolwentka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego – kierunek filologia polska z teatrologią, egzaminator maturalny z języka polskiego w Państwowej Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Łodzi.
Po studiach przez kilka lat pracowała w Teatrze Polskim w Szczecinie, a po powrocie w rodzinne strony w Sandomierskim Ośrodku Kultury, Muzeum Ruchu Ludowego, sandomierskich szkołach średnich: Ponadgimnazjalnym Zespole Szkół Ekonomicznych im. E. Kwiatkowskiego i Liceum Ogólnokształcącym im. Św. Jadwigi Królowej, będąc aktywną animatorką działalności kulturalnej.
Przez ponad 10 lat była autorką scenariuszy do przygotowanych przez Klub Inteligencji Katolickiej i alumnów Wyższego Seminarium Duchownego – „Adwentowych zamyśleń”, powstałych z inspiracji ks. prałata Wiesława Wilka. Od lat organizuje i pomaga w realizacji życia kulturalnego w Sandomierzu i powiecie: szkołom, stowarzyszeniom np. działającego na rzecz zdrowia psychicznego.
Z jej inicjatywy zrealizowany był ciekawy, unikalny projekt artystyczno-literacki: „Most poetycki”, związany z czytaniem poezji Jarosława Iwaszkiewicza w jednym czasie w miejscach bliskich pisarzowi: Stawisku, Sandomierzu i San Giminano (Włochy). Brała również udział w przygotowaniu kolejnych edycji narodowego czytania i spotkaniach czytelniczych organizowanych w Domu Pracy Twórczej „Alicja”.

Szczególnym uznaniem turystów i sandomierzan spotkało się w minionym roku przygotowane przez Milarską wydarzenie artystyczne, nawiązujące do historii Sandomierza – „Żywe witryny”, pokazujące postaci z sandomierskich dziejów w oknach wystawowych na trasie procesji związanej z obchodzonym świętem patrona Sandomierza bł. Wincentego Kadłubka.
Autorka projektu, w oparciu o doświadczenie z pierwszej jego realizacji w 2008 r., stworzyła szczególnie interesujące i niezmiernie oryginalne wydarzenie artystyczne, związane z historią Sandomierza, wzbogacające święto patrona miasta.
Kolejną propozycją Milarskiej było przygotowane przedstawienie „Jasła sandomierskie”(scenariusz, reżyseria, charakteryzacja), w którym wystąpiły władze miasta, radni, szefowie jednostek administracyjnych miasta, mającego na celu pozyskanie środków na utrzymanie schroniska dla psów.

Od wznowienia „Sandomierzanina” Grażyna Milarska zamieszcza w nim swoje teksty, związane z wydarzeniami kulturalno-społecznymi w mieście. Dotychczasowa działalność Grażyny Milarskiej daje świadectwo wysokiej kultury humanistycznej, wrażliwości literackiej, wielkiej kreatywności, co znacząco wpłynęło na wzbogacenie życia kulturalnego w naszym mieście.