Listy mieszkańca Stąporkowa pisane z obozów w Auschwitz i Buchenwald trafiły do kieleckiego archiwum

Jak podaje Archiwum Państwowe w Kielcach, które otrzymało je w ramach akcji „Archiwa Rodzinne Niepodległej”, zostały one podarowane przez Włodzimierza Jedynaka, syna ich nadawcy.

Kim był Tadeusz Jedynak? Urodził się on w 1923 roku w Stąporkowie. W lutym 1942 r. wstąpił do Związku Walki Zbrojnej – Placówka Czarniecka Góra. W dniu 31 marca 1943 roku został aresztowany i osadzony w więzieniu w Końskich. Po brutalnym śledztwie został przewieziony 22 kwietnia 1943 roku do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

24 czerwca 1944 roku został przetransportowany do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. Następnie 25 lipca 1944 roku trafił do obozu koncentracyjnego Buchenwald-Komenda Böhlen, a 14 listopada 1944 roku do obozu koncentracyjnego Flossenburg – Komenda Köenigstein.

Tragiczne warunki pobytu w tym obozie i niewolnicza praca spowodowały, że po oswobodzeniu ciężko zachorował na tyfus plamisty. Do Polski powrócił w połowie lipca 1945 roku. Pobyt w obozach spowodował, że stan jego zdrowia był bardzo zły, co uniemożliwiało podjęcie pracy. Dopiero po długotrwałym leczeniu podjął pracę w 1947 roku w kopalni rudy żelaza „Edward” w Czarnieckiej Górze niedaleko Stąporkowa.

W 1951 r. przeprowadził się na stałe do Starachowic gdzie był zatrudniony w Kierownictwie Budowy Dróg, a od lipca 1960 r. w Fabryce Samochodów Ciężarowych. W FSC pracował do emerytury na którą odszedł w 1983 roku. Od 1978 roku należał do Związku Inwalidów Wojennych

w którym pełnił funkcję sekretarza Kola w Starachowicach. Był odznaczony Krzyżem Oświęcimskim i Krzyżem Armii Krajowej. Zmarł 17 lipca 1998 roku w Starachowicach.

Warto podkreślić, że listy według obowiązujących przepisów obozowych pisane były w języku niemieckim i ze względu na cenzurę nie mogły zawierać informacji o realiach obozowych. Jednakże możliwość korespondowania z rodziną odgrywała istotną rolę w walce o przetrwanie, dawała bowiem ogromną nadzieję. Listy były dla więźniów dowodem, że rodzina o nich pamięta, a dla ich rodzin informacją, że żyją.

Archiwum Państwowe w Kielcach poinformowało jednocześnie, że kolekcja przekazana przez darczyńcę stanie się częścią publikacji dotyczącej korespondencji polskich więźniów niemieckich obozów z okresu II wojny światowej, której wydanie planowane jest na rok 2021.