Ułani Jazłowieccy uroczyście przybyli do Sandomierza. Towarzyszyły im dziewczęta w strojach z lat 20. Zobacz zdjęcia i film

Uroczystość zorganizowano w 105 rocznicę ważnego w dziejach formacji wydarzenia, kiedy to dywizja konna walcząca z bolszewikami w Rosji przez Śniatyń wkraczała w granice Rzeczpospolitej.

Uroczystość w Sandomierzu rozpoczęła się defiladą grupy rekonstrukcyjnej Sandomierskiego Ośrodka Kawaleryjskiego w barwach 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich. Żołnierze-rekonstruktorzy wzbudzili podziw wśród zgromadzonej na Rynku publiczności. W gronie licznych zaproszonych gości byli mundurowi, przedstawiciele lokalnego samorządu oraz członkowie rodzin, których przodkowie walczyli w 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich. Na płycie Rynku zgromadzili się także mieszkańcy i turyści. Zobaczcie zdjęcia:

Kawalerzyści odtworzyli umundurowanie i wyposażenie pułku w najdrobniejszych szczegółach.
Ułani pokonali na Starówce symboliczny szlaban. Padła salwa honorowa. Jeźdźcy byli witani kwiatami przez kobiety. Wiązanki kwiatów wręczyli później członkom rodzin ułańskich.

Po apelu poległych rozpoczęła się inscenizacja wkroczenia 14 Pułku Ułanów w granice Polski pod Śniatyniem, która miała miejsce 15 czerwca 1919.

O godzinie 15 święto przeniesie się na sandomierskie błonia, na plac Jana Pawła II, gdzie przygotowano pokazy ułańskie i piknik żołnierski.

Na uroczystość zaprosił Burmistrz Sandomierza, Chorągiew Rycerstwa Ziemi Sandomierskiej i Sandomierski Ośrodek Kawaleryjski zapraszają na uroczystości patriotyczne ku czci 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich

Zalążkiem pułku był utworzony w lutym 1918 roku w mołdawskiej miejscowości Ungheni szwadron polski, skupiający Polaków służących wcześniej w armii rosyjskiej. Po nieudanej próbie dołączenia do II Korpusu Polskiego, w obliczu groźby rozbrojenia przez Niemców, szwadron dołączył do 2. pułku konnego rosyjskiej Armii Ochotniczej, zachowując jednak polskie oznaki i komendę. Wraz z „białymi” oddziałami szwadron przeszedł na Kubań w południowej Rosji i brał udział w walkach z bolszewikami między innymi pod Tarhową, Wielikokniażeską, Jekaterynodarem, Biełoglinną i Tichoriecką. W połowie sierpnia 1918 roku szwadron mocą umowy pomiędzy dowódcą rosyjskiej Armii Ochotniczej i generałem Lucjanem Żeligowskim podporządkowany został tworzącym się na Kubaniu oddziałom polskim. Wkrótce szwadron zreorganizowano jako dwuszwadronowy dywizjon, którego dowódcą został we wrześniu major Konstanty Plisowski. W październiku 1918 roku został zorganizowany trzeci szwadron (oficerski), a oddział oficjalnie przyjął nazwę Dywizjon Jazdy przy 4. Dywizji Strzelców Polskich. W drugiej połowie stycznia 1919 roku dywizjon przewieziony został drogą morską do Odessy na Ukrainie. Tam przyjął licznych ochotników i został rozwinięty w Pułk Ułanów 1. Dywizji Jazdy pod dowództwem majora Plisowskiego. Oddział liczył 98 oficerów oraz 530 podoficerów i ułanów w czterech szwadronach liniowych, szwadronie karabinów maszynowych i plutonie łączności. 1. szwadron pułku walczył u boku wojsk francuskich, greckich i „białych” rosyjskich z bolszewikami w okolicach Odessy i pod Tyraspolem. W kwietniu siły koalicyjne opuściły Odessę, odchodząc do Besarabii w Rumunii. Polacy osłaniali odwrót sojuszników, a pułk ułanów przekroczył graniczny Dniestr jako ostatni. Po dwumiesięcznym pobycie w Besarabii 15 czerwca 1919 roku niedaleko Śniatynia pułk ułanów przekroczył granicę rumuńską i przybył do Polski