We Włoszczowie rozpoczął się remont zabytkowego krzyża przy ulicy Partyzantów. Zobaczcie zdjęcia

Przypomnijmy. Niemal na początku XX wieku, w 1902 roku, na przedmieściach zwanych Włoszczówką (dzisiaj ulica Partyzantów) stanął krzyż z napisem w stronę miasta: "Ofiara Mieszkańców Włoszczówki". Świątek był fundacją mieszkańców i właścicieli Włoszczowy - rodziny Niemojewskich.

Żeliwny krzyż stoi na gminnym placu. Opiekują się nim mieszkańcy. O remont od roku zabiegał radny miejski Dariusz Gieroń. Pod koniec czerwca 2023 roku włoszczowscy radni miejscy zdecydowali, że krzyż będzie odnowiony. We wtorek, 25 lipca, włoszczowska firma Road należąca do Kazimierza Koćwina rozpoczęła demontaż ogrodzenia i świątku. Trzeba rozebrać niektóre elementy budowli. Ostatni raz była odnawiana w latach 90. XX wieku. Jest wielokrotnie malowana i doraźnie naprawiana. Powoli będą się zmieniały poszczególne piętra figury.

Pracom przyglądali się przechodnie oraz przedstawiciele samorządu: burmistrz Włoszczowy Grzegorz Dziubek, dyrektor Biura do spraw Inwestycji Sławomir Owczarek oraz radny Dariusz Gieroń.

- Przydrożne krzyże, figury świętych, kapliczki czy pomniki są niezwykle ważne dla mieszkańców, bo stanowią część historii wsi i miast. Samorząd Włoszczowy czuwa nad tym, aby te cenne obiekty pozostały dla kolejnych pokoleń - mówi Iwona Boratyn, rzecznik prasowy Urzędu Gminy Włoszczowa.

Żeliwny, jeden z piękniejszych ozdobnych krzyży przydrożnych z motywami aniołków oraz czterema postaciami świętych: Piotra, Antoniego i dwóch figur Matki Boskiej wita przechodniów i uczniów Zespołu Placówek Oświatowych we Włoszczowie. To miejsce przed Bożym Ciałem, co roku jest zawsze upiększane. Także bez święta, na co dzień, mieszkańcy dbają o schludny wizerunek tego zakątka.

Na terenie Włoszczowy jest ponad 20 krzyży, figurek i kapliczek. Najstarsze sięgają XVIII wieku, inne powstały w XX wieku. Są nie tylko elementem krajobrazu, ale wyrażają religijność, patriotyzm (zwłaszcza te z czasów zaborów), przywiązanie do tradycji. Sama Włoszczowa położona jest na planie krzyża. Krzyż stał się niejako symbolem miasta, kiedy w grudniu 1984 roku w jego obronie stanęła młodzież dawnego Zespołu Szkół Zawodowych przy ulicy Wiśniowej. Znaczące wydarzenia z dziejów Włoszczowy zawsze akcentowały elementy religijne.

Do ochronnego symbolu krzyża uciekano się nie tylko w postaci znaków na różnych rzeczach lub pobożnego gestu. W każdej trwodze i zagrożeniu, również w czasie epidemii, nadziei upatrywano w krzyżu w formie małej architektury sakralnej, wierząc że moc oddziaływania Bożego znaku pozwoli zachować zdrowie, życie i pomyślność. Tradycyjnie krzyże, kapliczki i figury świętych stawiano w miejscach szczególnych. Przestrzeń postrzegano bowiem w sposób niejednorodny – wydzielając centrum, miejsca peryferyjne i granice. W centrum, najczęściej w swym domu, człowiek czuł się najbezpieczniej, a im dalej od środka ku granicom, tym wzrastało zagrożenie. Włoszczowski krucyfiks stanął już na obrzeżach miasta.