Uprawiamy zioła w doniczce i w ogrodzie cz. II

Hyzop lekarski lubi ciepłe, zaciszne stanowiska, gleby średnio zasobne, wapienne. Rośliny można rozmnażać z nasion wysiewanych do skrzynek w połowie marca lub z sadzonek. Lekkie wapnowanie sprzyja wzrostowi roślin. Na zimę wskazane jest okrywanie hyzopu.

Można go posadzić jako roślinę ozdobną w ogródku skalnym. Do wykorzystania w kuchni zbieramy szczyty pędów w czasie kwitnienia. Przyprawa ma cierpki, korzenny smak oraz przyjemny aromatyczny zapach. Używamy go do peklowania mięsa, przyprawiania pieczeni przede wszystkim cielęcej, zup ziemniaczanej i fasolowej, marynat. Świeże liście nadają się do przyprawiania sałatek z ogórków i pomidorów oraz są doskonałym dodatkiem do twarogu. Hyzop stosuje się też do produkcji likierów o gorzkim smaku.

Estragon to bylina dorastająca nawet 120-150 centymetrów wysokości. Rozmnaża się go z sadzonek rozłogowych. Estragon lubi gleby próchnicze, wilgotne, ale bez stojącej wody, stanowisko ciepłe i osłonięte. Jako ziele używa się kwitnące szczyty pędów. Dodaje się do sałatek, sosów, ryb i potraw mięsnych. W bardzo prosty sposób można przyrządzić aromatyczną przyprawę do sałatek. Wystarczy włożyć gałązkę świeżego estragonu do butelki octu i zamknąć szczelnie, a po kilku dobach będzie gotowa do użytku.

W przemyśle spożywczym ziele używane jest do produkcji octu estragonowego, musztardy estragonowej i różnych mieszanek przyprawowych. Podstawowym warunkiem stosowania estragonu jest używanie go na surowo lub do potraw, które gotuje się lub smaży bardzo krótko, w innym przypadku traci on cały swój delikatny aromat.

Lawenda to roślina wieloletnia. Lubi miejsca ciepłe słoneczne, osłonięte od wiatrów i żyzną, przepuszczalna gleba o zasadowym odczynie. Roślina dobrze czuje się przy południowych ścianach domu i na południowych skarpach. Na zimę wymaga zabezpieczenia, bo może przemarzać. Lawendę na suszony kwiat ścina się sukcesywnie w miarę rozkwitania kwiatostanów.

Ma bardzo wszechstronne zastosowanie, w kosmetyce służy do produkcja mydła, wody toaletowej, ma również zastosowanie w barwieniu ceramiki. Wyciąg z kwiatów jest składnikiem niektórych leków. Anglicy cenią lawendę jako dodatek do duszonego mięsa zajęczego i króliczego. Woreczki z lawendą wkłada się do szafy z ubraniami, aby odstraszała mole.

Melisa lekarska to bylina o przyjemny cytrynowy zapachu. Kiedyś wierzono, że codzienne picie melisy zapewnia długowieczność. Lubi ciepłe, słoneczne, osłonięte miejsca, gleby lekkie, żyzne, zasobne w wapń i dostatecznie wilgotne. Na bieżące potrzeby zużywa się młode listki. Główny zbiór ziela przypada w lipcu.

Służy do sporządzania herbatek leczniczych.

Liście i ziele dodaje się do surówek warzywnych, ziołowych sosów, chłodników, a także różnych napojów owocowych. Olejek melisy wykorzystywany jest w produkcji wódek gorzkich likierów i perfum.

Mięta pieprzowa jest cenionym ziołem od bardzo dawna, jej resztki znaleziono w egipskich grobowcach. Ta bylina potrzebuje ciepłe, słoneczne stanowisko, ale znosi półcień. Preferuje glebę żyzną o dużej zawartości wilgoci. Rozmnaża się wegetatywne z rozłogów korzeniowych.

Sadzonki tniemy wczesną wiosną i umieszczamy 7 centymetrów pod ziemią i dokładnie podlewamy. Największa zawartość olejku w roślinie występuje tuż przed kwitnieniem, wtedy ścina się całe rośliny i suszy. Od staranności suszenia zależy jakość ziela. Na bieżące potrzeby używa się świeżych liści, które mają największą zawartość olejków.

Ma wszechstronne zastosowanie. Liście dodaje się do farszów, marynat, mięs, zup jarzynowych, duszonej kapusty, marchwi, grochu, sosów, twarożku. Służy do sporządzania leczniczych naparów, herbatek, napojów orzeźwiających, olejków, nalewek.