Wytopki Ołowiu w Muzeum Wsi Kieleckiej w Tokarni. Było mnóstwo archaicznych atrakcji! Wytapianie żelaza, kucie monet i broni

Na terenie Parku Etnograficznego w Tokarni rozstawione były przeróżne stoiska, w tym także te służące edukacji zdrowotnej. Koła Gospodyń Wiejskich proponowały ciasta, bigos, pierogi, a lokalni rękodzielnicy produkty takie jak drewniane misy czy szydełkowane pluszaki.

Największą atrakcją niedzieli w Tokarni były oczywiście pokazy wytapiania i obróbki metali. Tu mogliśmy zobaczyć wytop ołowiu z rudy w zrekonstruowanym piecu hutniczym, bicie ołowianych "talarów chęcińskich", pędzenie dziegciu tradycyjną metodą, elektrolityczne otrzymywanie miedzi, pokazy kucia gwoździ, podkówek, galanterii żelaznej i wiele innych. Wszystko to połączone z warsztatami dla dzieci, którym uważnie przyglądali się także dorośli.

Zobaczcie zdjęcia z Wytopek Ołowiu w Tokarni:

Uwagę zwracał Dariusz Wójcik, na co dzień pracownik Muzeum Starożytnego Hutnictwa Świętokrzyskiego w Nowej Słupi.

- To, co tutaj prezentuję to stanowisko kowalskie, które podobnie mogło wyglądać w starożytności. Jego istotą jest miech workowy, który jest trzecią wersją starożytnego miecha (worka, którym wdmuchuje się powietrze do pieca - red.). Pierwszym były po prostu usta, drugim zasuszone ciało ptaka. Trzeci, czyli ten, którego reprodukcję pokazuję był miech ze skóry zwierzęcia - wyjaśniał "starożytny" kowal.

Dariusz Wójcik miał na sobie imponujący strój, który nawiązywał do ubioru celtyckiego, buty były wykonane na wzór rzymski, z kolcami na podeszwie, które pomagały skutecznie stłuc zużyty piec i ochraniały od gorąca.

Albert Fryst z Muzeum Wsi Kieleckiej prezentował za to wytwarzanie dziegciu, czyli smoły brzozowej. Dziegieć nie jest trujący, ma właściwości lecznicze, wykonuje się z niego kosmetyki.

- Od smoły współczesnej, którą uzyskuje się z ropy naftowej, smoła brzozowa różni się tym, że nie zastygnie na kamień. Zawsze będzie przynajmniej gęstym smarowidłem. Dziegciu używano do wszystkiego. Jako zabezpieczenia przed wilgocią, smarowano tym osie wozów. Rzymianie mieszali go z oliwą z oliwek i smarowali skóry, buty i pasy - wyjaśniał nasz rozmówca.

Maciej Szlęzak z Muzeum Przyrody i Techniki w Starachowicach stacjonował zaś przy stoisku wytopu żelaza. - Nie wiem czy nam się to uda - żartował. - Wczoraj wybudowaliśmy piec, osuszyliśmy go. A dziś od rana dorzucamy do pieca na przemian paliwo - węgiel drzewny i rozdrobnioną grudę. Mam nadzieję, że jakaś łupka nam wyjdzie.

Zobaczcie zdjęcia w galerii: